Φαρμακολογικά χαρακτηριστικά της δεξμεντετομιδίνης και η εφαρμογή της στο μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς

Το μετεγχειρητικό παραλήρημα αναφέρεται στο παραλήρημα που εμφανίζεται σε ασθενείς μετά από χειρουργικές επεμβάσεις. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι διαταραχές στα επίπεδα συνείδησης και γνωστική εξασθένηση, με μεγάλες διακυμάνσεις στην κατάσταση και σχετικά σύντομη πορεία ασθένειας. Η Dexmedetomidine (DEX) είναι ένας νέος τύπος ηρεμιστικού υπνωτικού φαρμάκου που έχει τα αποτελέσματα της αναστολής του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, της καταστολής, της μέτριας αναλγησίας, της μείωσης της δόσης του αναισθητικού και της μείωσης του μετεγχειρητικού παραληρήματος.

Τα τελευταία χρόνια, η δεξμεντετομιδίνη χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στην πρόληψη και τη θεραπεία του μετεγχειρητικού παραληρήματος (POD) σε ηλικιωμένους ασθενείς. Αυτό το άρθρο συνοψίζει και συνοψίζει τα φαρμακολογικά χαρακτηριστικά της δεξμεντετομιδίνης και τις σχετικές εφαρμογές της στο μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς. Το παραλήρημα είναι μια συχνή επιπλοκή μετά από μεγάλη χειρουργική επέμβαση. Σύμφωνα με βιβλιογραφικές αναφορές, η συχνότητα εμφάνισης μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς άνω των 65 ετών φτάνει το 54,4%, σημαντικά υψηλότερη από τις σοβαρές μετεγχειρητικές επιπλοκές όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου και η αναπνευστική ανεπάρκεια.

Η εμφάνιση μετεγχειρητικού παραληρήματος μπορεί να έχει μια σειρά από ανεπιθύμητες ενέργειες στους ασθενείς, συμπεριλαμβανομένης της παρατεταμένης παραμονής στη ΜΕΘ, του αυξημένου κόστους νοσηλείας, της αυξημένης συχνότητας περιεγχειρητικών επιπλοκών και της μακροχρόνιας έκπτωσης της γνωστικής λειτουργίας. Η δεξμεντετομιδίνη είναι ένα εξαιρετικά εκλεκτικό φάρμακο, οι αγωνιστές των υποδοχέων α 2 μπορούν να δράσουν στο κεντρικό και στο περιφερικό νευρικό σύστημα αντίστοιχα, ασκώντας καλή αντιαγχώδη, ηρεμιστική υπνωτική, μέτρια αναλγητική και άλλα αποτελέσματα. Χρησιμοποιούνται ευρέως στην κλινική πράξη ως ηρεμιστικά πρόσθετα για διασωλήνωση τραχείας σε χειρουργικούς ασθενείς, συντήρηση αναισθησίας και μηχανικό αερισμό σε ασθενείς ΜΕΘ.

Πολυάριθμη βιβλιογραφία έχει επιβεβαιώσει ότι η δεξμεντετομιδίνη έχει αντιφλεγμονώδη και νευροπροστατευτικά αποτελέσματα, τα οποία μπορούν να ανακουφίσουν αποτελεσματικά τον τραυματισμό της εγκεφαλικής ισχαιμίας-επαναιμάτωσης και να μειώσουν τη συχνότητα του μετεγχειρητικού παραληρήματος. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη δεξμεντετομιδίνης και φυσιολογικού ορού, η χρήση της δεξμεντετομιδίνης μπορεί να μειώσει τη συχνότητα του μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς που υποβάλλονται σε μη καρδιοχειρουργική επέμβαση κατά 50% σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Αυτό το άρθρο συνοψίζει μια σειρά σχετικών πληροφοριών σχετικά με τα φαρμακολογικά χαρακτηριστικά της υδροχλωρικής δεξμεδετομιδίνης και την εφαρμογή της στο μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς, προκειμένου να παρέχει πιο ολοκληρωμένη καθοδήγηση στην κλινική εργασία.

1. Μετεγχειρητικό παραλήρημα

Το μετεγχειρητικό παραλήρημα είναι μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που προκαλείται από διάφορους παράγοντες, όπως η προχωρημένη ηλικία, η προεγχειρητική γνωστική εξασθένηση, οι συννοσηρότητες με άλλες ασθένειες και το τραυματικό στρες, τα οποία μπορούν να αυξήσουν τη συχνότητα μετεγχειρητικού παραληρήματος. Το μετεγχειρητικό παραλήρημα εκδηλώνεται κυρίως ως διαταραχή του επιπέδου συνείδησης, έλλειψη προσοχής και γνωστική εξασθένηση. Οι κλινικές του εκδηλώσεις έχουν δύο διακριτά χαρακτηριστικά, δηλαδή την οξεία έναρξη και την κυμαινόμενη πορεία της νόσου. Η οξεία έναρξη αναφέρεται στην ξαφνική έναρξη των συμπτωμάτων εντός ωρών ή ημερών.

Οι διακυμάνσεις της κατάστασης αναφέρονται σε συμπτώματα που συχνά εμφανίζονται, εξαφανίζονται, επιδεινώνονται ή ανακουφίζονται εντός 24 ωρών, με σημαντικές διακυμάνσεις και μια ενδιάμεση περίοδο εγρήγορσης. Η συχνότητα εμφάνισης μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς είναι υψηλή, αλλά κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι το 40% του μετεγχειρητικού παραληρήματος μπορεί να προληφθεί. Για ασθενείς που έχουν ήδη βιώσει μετεγχειρητικό παραλήρημα, θα πρέπει να τηρείται η αρχή της έγκαιρης ανίχνευσης και θεραπείας, με τη μεγαλύτερη προσπάθεια να μειωθεί η σοβαρότητα του παραλήρημα και να συντομευτεί η διάρκεια εμφάνισης του παραλήρημα. Προς το παρόν, δεν υπάρχει σαφής συναίνεση σχετικά με την παθογένεια του παραλήρημα. Οι ευρέως μελετημένες και αναγνωρισμένες θεωρίες περιλαμβάνουν τη θεωρία της φλεγμονώδους απάντησης, τη θεωρία απόκρισης στο στρες, τη θεωρία του κιρκάδιου ρυθμού και τη χολινεργική θεωρία.

2. Φαρμακολογικά χαρακτηριστικά της δεξμεντετομιδίνης

Η δεξμεντετομιδίνη, χημική ονομασία 4- [(1S) -1- (2,3-διμεθυλφαινυλ) αιθυλ] -1Η-ιμιδαζόλη, είναι το δεξιόστροφο εναντιομερές της μεδετομιδίνης και είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη υψηλή επιλογή στην κλινική πράξη αγωνιστές α2 αδρενεργικών υποδοχέων έχουν αντιαγχωτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά και αναλγητικά αποτελέσματα.

2.1 Επιδράσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα: Οι καταπραϋντικές και υπνωτικές επιδράσεις της δεξμεντετομιδίνης εκδηλώνονται με τη δράση της στους υποδοχείς α 2 της θέσης coeruleus του εγκεφαλικού στελέχους και παράγουν φυσιολογικές αποκρίσεις ύπνου. Η αναλγητική δράση της δεξμεντετομιδίνης επιτυγχάνεται με δράση στον κερκιδικό τόπο, στο νωτιαίο μυελό και στα περιφερειακά όργανα α Εφαρμόζεται μέσω 2 υποδοχέων.

Μια μελέτη για τη χειρουργική όγκων εγκεφάλου έδειξε ότι τα ηρεμιστικά και αναλγητικά αποτελέσματα της δεξμεντετομιδίνης μπορούν να μειώσουν τον μεταβολικό ρυθμό του εγκεφάλου και την εγκεφαλική ροή αίματος σε ασθενείς με όγκους στον εγκέφαλο, να μειώσουν την ενδοκρανιακή πίεση, να διευκολύνουν την πρώιμη αποσωλήνωση μετά την επέμβαση και επίσης να μειώσουν τη χρήση αναισθητικών και οπιοειδών φαρμάκων . Εκτός από τα συμβατικά καταπραϋντικά, υπνωτικά, κατά του άγχους και αναλγητικά αποτελέσματα, η δεξμεντετομιδίνη έχει επίσης ορισμένες νευροπροστατευτικές επιδράσεις στον εγκέφαλο (ο μηχανισμός των νευροπροστατευτικών επιδράσεων της δεξμεντετομιδίνης θα αναλυθεί λεπτομερώς παρακάτω).

2.2 Επιδράσεις στο αναπνευστικό σύστημα: Η δεξμεντετομιδίνη έχει ήπια επίδραση στο αναπνευστικό σύστημα ενώ ασκεί ηρεμιστική και υπνωτική δράση. Αυτό το καταπραϋντικό και υπνωτικό αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με τον φυσιολογικό ύπνο και οι αλλαγές αερισμού είναι επίσης παρόμοιες με τον κανονικό ύπνο, επομένως υπάρχει λιγότερη αναπνευστική καταστολή. Σε ένα πείραμα που συγκρίνει τις συγκεντρώσεις της ρεμιφεντανίλης και της δεξμεντετομιδίνης στο αίμα in vivo, η συγκέντρωση της δεξμεντετομιδίνης στο αίμα έφτασε τα 2,4 μ G/L, δεν έχει παρατηρηθεί αναπνευστική ανασταλτική δράση της δεξμεντετομιδίνης. Ωστόσο, η δεξμεντετομιδίνη μπορεί να προκαλέσει απόφραξη των αεραγωγών χαλαρώνοντας την ένταση των φαρυγγικών μυών και η στενή παρατήρηση εξακολουθεί να είναι απαραίτητη στην κλινική φαρμακευτική αγωγή για την αποφυγή ανεπιθύμητων συμβάντων.

2.3 Επιδράσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα: Οι επιδράσεις της δεξμεντετομιδίνης στο καρδιαγγειακό σύστημα εκδηλώνονται κυρίως με επιβράδυνση του καρδιακού ρυθμού και μειωμένη συστηματική αγγειακή αντίσταση, οδηγώντας σε μειωμένη καρδιακή παροχή και υπόταση. Η επίδραση της δεξμεντετομιδίνης στην αρτηριακή πίεση μπορεί να εκδηλωθεί ως αμφίδρομη επίδραση, με χαμηλές συγκεντρώσεις δεξμεντετομιδίνης να μειώνουν την αρτηριακή πίεση και υψηλές συγκεντρώσεις δεξμεντετομιδίνης να αυξάνουν την υπέρταση.

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της δεξμεντετομιδίνης είναι η εμφάνιση καρδιαγγειακών ανεπιθύμητων ενεργειών, που περιλαμβάνουν κυρίως υπόταση και βραδυκαρδία. Ο κύριος λόγος είναι ότι η δεξμεντετομιδίνη διεγείρει την καρδιά Οι υποδοχείς α2 αναστέλλουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, οδηγώντας σε αντανακλαστική βραδυκαρδία και εμφάνιση υπότασης. Για ανεπιθύμητες ενέργειες όπως υπόταση και βραδυκαρδία που προκαλούνται από δεξμεντετομιδίνη, οι μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν κυρίως την επιβράδυνση ή τη διακοπή της έγχυσης φαρμάκου, την επιτάχυνση της αντικατάστασης υγρών, την ανύψωση των κάτω άκρων και τη χρήση αγγειοκατασταλτικών φαρμάκων (όπως ατροπίνη και βρωμιούχο γλυκουρόνιο). Επιπλέον, η έρευνα διαπίστωσε ότι η δεξμεντετομιδίνη έχει επίσης μια ορισμένη προστατευτική επίδραση στο ισχαιμικό μυοκάρδιο μετά από απόφραξη της στεφανιαίας ροής αίματος.

3. Η εφαρμογή και οι ελλείψεις των παραδοσιακών φαρμάκων στο μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς

3.1 Αντιψυχωσικά φάρμακα: Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι η χαμηλή δόση αλοπεριδόλης μπορεί να μειώσει τη συχνότητα του μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς στη ΜΕΘ. Με την ανάπτυξη της διαγνωστικής τεχνολογίας και της πολυκεντρικής, μεγάλης κλίμακας έρευνας, τα τελευταία χρόνια, τα ερευνητικά αποτελέσματα έχουν δείξει ότι η αλοπεριδόλη δεν μπορεί να μειώσει τη συχνότητα του παραληρήματος σε βαρέως πάσχοντες ηλικιωμένους ασθενείς, ούτε μπορεί να βελτιώσει το βραχυπρόθεσμο ποσοστό επιβίωσης των ηλικιωμένων ασθενών που έχουν ήδη βιώσει μετεγχειρητικό παραλήρημα. Η αλοπεριδόλη έχει ανεπιθύμητες ενέργειες στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο καρδιαγγειακό σύστημα κατά τη χρήση, όπως αντιδράσεις του εξωσπονδυλικού συστήματος, παράταση του διαστήματος QT, αρρυθμία, υπόταση κ.λπ. Ως εκ τούτου, δεν συνιστάται στην κλινική πράξη η χρήση αυτού του τύπου φαρμάκου ως φάρμακο ρουτίνας για την πρόληψη του παραληρήματος.

3.2 Αναστολείς χολινεστεράσης: Αν και πολλαπλές μελέτες έχουν δείξει συσχέτιση μεταξύ χολινεργικής ανεπάρκειας και παραληρήματος, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι αναστολείς χολινεστεράσης δεν έχουν καμία επίδραση στην πρόληψη του μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς. Επί του παρόντος, η χρήση αναστολέων χολινεστεράσης στην κλινική πράξη δεν υποστηρίζεται για την πρόληψη και τη θεραπεία του μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς.

3.3 Φάρμακα βενζοδιαζεπίνης: Για παραλήρημα που προκαλείται από στέρηση αλκοόλ ή απόσυρση φαρμάκων από βενζοδιαζεπίνες, αυτό το φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Για συνηθισμένους ασθενείς με παραλήρημα ή ασθενείς με παραλήρημα υψηλού κινδύνου που δεν έχουν στέρηση από το αλκοόλ ή απόσυρση φαρμάκων από βενζοδιαζεπίνες, η χρήση αυτού του φαρμάκου μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο παραληρήματος. Ως εκ τούτου, δεν συνιστάται η χρήση αυτού του τύπου φαρμάκου για τη θεραπεία ρουτίνας του παραληρήματος.

4. Εφαρμογή και πλεονεκτήματα της δεξμεντετομιδίνης στο μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς

4.1 Νευροπροστασία του εγκεφάλου: Ως νέος τύπος ηρεμιστικού και υπνωτικού φαρμάκου, η δεξμεντετομιδίνη χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στην κλινική πράξη. Hoffman et al. βρέθηκε για πρώτη φορά σε πειράματα σε ζώα ότι η δεξμεντετομιδίνη έχει νευροπροστατευτική δράση στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να είναι ο α 2-αδρενεργικός ανταγωνιστής της ατεμιζόλης. Μια τυχαιοποιημένη διπλή-τυφλή ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή από τους Su et al. διαπιστώθηκε ότι η προφυλακτική χρήση χαμηλής δόσης δεξμεντετομιδίνης (0-1 ανά ώρα) μ G/kg μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά τη συχνότητα εμφάνισης παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς ΜΕΘ 7 ημέρες μετά την επέμβαση.

Οι Carrasco et al. διαπίστωσε ότι σε σύγκριση με την αλοπεριδόλη, η δεξμεδετομιδίνη μπορεί να συντομεύσει τον χρόνο παραμονής και να μειώσει τη συχνότητα παραληρήματος σε ασθενείς χωρίς μηχανικό αερισμό στη ΜΕΘ. Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλές μελέτες σχετικά με τον προστατευτικό μηχανισμό της δεξμεντετομιδίνης στα εγκεφαλικά νεύρα. Ένας μεγάλος αριθμός βιβλιογραφίας έχει επιβεβαιώσει ότι η δεξμεντετομιδίνη ασκεί κυρίως νευροπροστατευτικές επιδράσεις στον εγκέφαλο αναστέλλοντας τη συμπαθητική νευρική δραστηριότητα, μειώνοντας τη συγκέντρωση κατεχολαμινών, αναστέλλοντας την απελευθέρωση γλουταμικού και ρυθμίζοντας την κυτταρική απόπτωση.

4.1.1 Αναστολή της δραστηριότητας του συμπαθητικού νευρικού συστήματος: μείωση της συγκέντρωσης κατεχολαμινών: Η δεξμεντετομιδίνη μπορεί τόσο να αναστείλει τη δραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού συστήματος όσο και να δράσει άμεσα στα κυτταρικά σώματα και στους δενδρίτες των μονοαμινικών νευρώνων στους υποδοχείς α 2 του εγκεφάλου μειώνει την απελευθέρωση κατεχολαμινών από τη νορεπίνη νευρικές απολήξεις. Η δεξμεντετομιδίνη μπορεί να μειώσει την απελευθέρωση φλεγμονωδών παραγόντων και κυτοκινών σε αρουραίους σοκ που προκαλούνται από ενδοτοξίνες, αναστέλλοντας το συμπαθητικό νευρικό σύστημα και μειώνοντας τις αποκρίσεις στρες στο σώμα. Η δεξμεντετομιδίνη μπορεί να ανακουφίσει τον αγγειακό σπασμό που προκαλείται από υπαραχνοειδή αιμορραγία σε κουνέλια, αναστέλλοντας την απελευθέρωση κατεχολαμινών στον εγκεφαλικό ιστό και έχει προστατευτική επίδραση στην εγκεφαλική βλάβη.

4.1.2 Ισορροπημένη συγκέντρωση ιόντων ασβεστίου: Αναστολή της απελευθέρωσης γλουταμικού: Η ισχαιμία και η υποξία μπορεί να προκαλέσουν την απελευθέρωση διεγερτικών αμινοξέων (όπως το γλουταμινικό) στον εγκέφαλο. Οι υψηλές συγκεντρώσεις γλουταμικού μπορεί να προκαλέσουν υπερβολική διέγερση των υποδοχέων Ν-μεθυλο-D-ασπαρτικού στους νευρώνες, οδηγώντας σε εισροή ιόντων ασβεστίου και ενεργοποίηση πρωτεασών που εξαρτώνται από το ασβέστιο, προκαλώντας κυτταροσκελετική βλάβη και βλάβη από ελεύθερες ρίζες. Η δεξμεντετομιδίνη μπορεί να ενεργοποιήσει την προσυναπτική μεμβράνη α 2-AR, αναστέλλει τους διαύλους ασβεστίου που καλύπτονται από τάση τύπου Ν και αναστέλλει άμεσα την εισροή ιόντων ασβεστίου. Ταυτόχρονα, μπορεί επίσης να ανοίξει προς τα έξω κανάλια καλίου, να εκπολώσει την προσυναπτική μεμβράνη, να αναστείλει έμμεσα την εισροή ιόντων ασβεστίου και έτσι να αναστείλει την απελευθέρωση γλουταμικού.

4.1.3 Ρύθμιση της κυτταρικής απόπτωσης: Η κυτταρική απόπτωση είναι ένας ενεργός προγραμματισμένος θάνατος πολυκύτταρων οργανισμών που ελέγχεται από πολλαπλά γονίδια, που περιλαμβάνουν κυρίως κασπάση-1, κασπάση-3, κ.λπ. να αποτρέψει την επίδρασή του στη μακροχρόνια νευρογνωστική λειτουργία και να ανακουφίσει τον τραυματισμό ισχαιμίας-επαναιμάτωσης στους πνεύμονες αρουραίου.

4.2 Μείωση της δοσολογίας του αναισθητικού: Η δεξμετομιδίνη χρησιμοποιείται συχνά ως αναισθητικό συμπλήρωμα στην κλινική πράξη και έχει συνεργιστική δράση με εισπνεόμενα αναισθητικά, προποφόλη, μιδαζολάμη και οπιοειδή. Όταν χρησιμοποιείται μαζί, μπορεί να μειώσει τη δόση άλλων αναισθητικών φαρμάκων. Σύμφωνα με αναφορές της βιβλιογραφίας, τα εισπνεόμενα αναισθητικά όπως το σεβοφλουράνιο και το ισοφλουράνιο μπορούν να αυξήσουν τη διαπερατότητα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (BBB), προάγοντας έτσι την εμφάνιση και την εξέλιξη μετεγχειρητικού παραληρήματος.

Η δεξμεντετομιδίνη ενεργοποιεί το κεντρικό νευρικό σύστημα Οι υποδοχείς α 2 μπορούν να βελτιώσουν τη δυσλειτουργία του άξονα των επινεφριδίων του υποθαλάμου υπόφυσης (HPA), να αποδυναμώσουν την απόκριση στο στρες και να ανακουφίσουν τη βλάβη στο αισθητήριο και το κινητικό σύστημα μετά από αναισθησία με σεβοφλουράνιο.

4.3 Διατήρηση της αιμοδυναμικής σταθερότητας: Οι ηλικιωμένοι ασθενείς, ιδιαίτερα εκείνοι με συνυπάρχουσες ασθένειες όπως η υπέρταση και η στεφανιαία νόσο, θα πρέπει να δίνουν προσοχή στη διατήρηση της αιμοδυναμικής σταθερότητας κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης για την αποφυγή δραστικών διακυμάνσεων της αρτηριακής πίεσης. Στη χειρουργική επέμβαση κρανιοτομής, η ισχυρή διέγερση του πόνου μπορεί να ενεργοποιήσει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, προκαλώντας σημαντική αύξηση της αρτηριακής πίεσης και της ενδοκρανιακής πίεσης. Η έρευνα των Sanders et al. έδειξε ότι η χορήγηση δεξμεντετομιδίνης σε ασθενείς με γενική αναισθησία που υποβάλλονται σε ενδοκρανιακή εκτομή όγκου μπορεί να μειώσει τις έντονες αιμοδυναμικές διακυμάνσεις κατά την κρανιοτομή, τον καθαρισμό του τριχωτού της κεφαλής και άλλες διαδικασίες, καθώς και τη μείωση της δόσης των αντιυπερτασικών φαρμάκων.

5. Συνιστώμενη μέθοδος και δοσολογία δεξμεντετομιδίνης για μετεγχειρητικό παραλήρημα σε ηλικιωμένους ασθενείς

Τόσο η διεγχειρητική επικουρική καταστολή όσο και η μετεγχειρητική καταστολή της ΜΕΘ με δεξμεντετομιδίνη έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν τη συχνότητα μετεγχειρητικού παραληρήματος σε ηλικιωμένους ασθενείς και συντομεύουν τη διάρκεια του μετεγχειρητικού παραληρήματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εγκρίνει τη δεξμεδετομιδίνη για καταστολή σε ενήλικες ασθενείς. Η πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια από την έγχυση δεξμεντετομιδίνης είναι η εμφάνιση καρδιαγγειακών συμβαμάτων, που περιλαμβάνουν κυρίως υπόταση και βραδυκαρδία. Κατά την κλινική χρήση, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην εμφάνιση υπότασης και βραδυκαρδίας σε ασθενείς. Αν και τέτοιες καταστάσεις έχουν χαμηλή συχνότητα εμφάνισης στην κλινική πράξη, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και να προληφθούν για να αποφευχθεί η πρόκληση καρδιακής ανακοπής. Οι ηλικιωμένοι συχνά εμφανίζουν μείωση της νεφρικής λειτουργίας. Όταν χρησιμοποιείτε δεξμεντετομιδίνη, η οποία απεκκρίνεται κυρίως μέσω των νεφρών, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ένα αργό φορτίο έγχυσης 0,5 για τον χρονισμό μ G/kg, η έγχυση για περισσότερο από 10 λεπτά ή δεν χρησιμοποιείται καθόλου φορτίο για πρόληψη.